Waginoplastyka – zwężenie pochwy

Najczęściej decydują się na nią kobiety, u których w wyniku porodu doszło do pęknięcia lub rozciągnięcia pochwy i krocza. Celem plastyki pochwy jest poprawa jakości życia seksualnego. Plastyka pochwy pozwala kobiecie silniej odczuwać przyjemność płynącą z seksu. Ponadto zbyt szerokie wejście do pochwy sprzyja takim dolegliwościom jak nadmierne upławy i stany zapalne. Zmiany w zakresie narządu rodnego są spowodowane nadmiernym rozciągnięciem mięśni okrężnych pochwy i uszkodzeniem mięśni dna miednicy, co w efekcie przyczynia się do obniżenia się krocza, powiększenia się przedsionka pochwy oraz wejścia do pochwy. Zmiany te mogą być efektem długich i trudnych porodów lub porodów noworodków o dużej masie urodzeniowej, a także ciężkiej pracy fizycznej. Przeprowadzenie operacji plastycznej w takich sytuacjach jest często jedynym możliwym leczeniem. Plastyka polega na poprawieniu napięcia mięśni pochwy. Ze względu na to, że aż 90 procent kobiet, które rodzą naturalnie doznaje mniejszych lub większych urazów pochwy i ma nacinane krocze, jest to zabieg zyskujący na popularności. Dzięki waginoplastyce kobieta nawet po kilku porodach ma szansę na udany seks. Ważne jest to, by plastykę pochwy wykonywał ginekolog, bo to on ma wiedzę i odpowiednie przygotowanie do wykonywania takich zabiegów. Przebycie plastyki pochwy nie jest przeciwwskazaniem do kolejnej ciąży.

Do etapów tej operacji należą: zwężenie pochwy poprzez usunięcie nadmiaru tylnej ściany pochwy, naprawa defektów mięśni podstawy miednicy i mięśnia opuszkowo – gąbczastego oraz plastyka krocza. Operację przeprowadza ginekolog zajmujący się ginekologią estetyczną, na stole operacyjnym w pozycji ginekologicznej. Przed operacją lekarz dokładnie rysuje linie planowanych cięć chirurgicznych, w taki sposób, aby określić wielkość koniecznych do usunięcia fragmentów tkanek. Dzięki zabiegowi uzyskuje się zwężenie pochwy, poprawienie napięcia mięśni dna miednicy oraz podniesienie krocza, czyli odległości pomiędzy przedsionkiem pochwy a odbytem. Istotnym elementem operacji jest odpowiednie odtworzenie mięśni dna miednicy i usunięcie nadmiaru śluzówki pochwy. Na zewnątrz pozostaje niewielki szew. Zwykle zabieg jest wykonywany w znieczuleniu rdzeniowym lub ogólnym. Rana zewnętrzna na skórze goi się około 7-10 dni. Do całkowitej aktywności ruchowej pacjentka powraca po kilku dniach, zaś do aktywności seksualnej po 6-8 tygodniach.
Czas uruchomienia pacjentki po zabiegu zależy od zastosowanego znieczulenia. Z reguły pacjentka uruchamiana jest około 2-4 godziny po zabiegu. Po zabiegu pacjentka może pić płyny i może zacząć spożywać lekkostrawne pokarmy. Pacjentka wypisywana jest do domu tego samego dnia lub nazajutrz po zabiegu. Ponieważ dolegliwości bólowe po zabiegu są bardzo niewielkie, stosuje się w domu jedynie ogólnodostępne leki przeciwbólowe. Po zabiegu można powrócić do codziennych zajęć, a do pełnej aktywności po około 4-6 tygodniach.