Laparoskopowe wyłuszczenie mięśniaków macicy

Mięśniaki macicy to łagodne guzy, które powstają się w wyniku nieprawidłowego wzrostu komórek mięśnia macicy. Do ich powstawania przyczyniają się zaburzenia hormonalne oraz skłonności genetyczne. Mięśniaki macicy dzieli się w zależności od ich położenia na 3 rodzaje: pośluzówkowe, śródścienne oraz podsurowicówkowe. Mięśniaki macicy ma co piąta kobieta po 35. roku życia i co druga po 50, która nie wkroczyła jeszcze w okres menopauzy.

W pierwszej fazie wzrostu mięśniaki macicy nie muszą powodować żadnych dolegliwości, dlatego bez dokładnych badań często nie da się ich rozpoznać. Objawy zależne są od wielkości mięśniaków i ich usytuowania. W zależności od lokalizacji mięśniaki macicy mogą powodować: bolesne i obfite krwawienia miesiączkowe, krwawienia międzymiesiączkowe, oraz bóle w podbrzuszu. Mogą być przyczyną niepłodności, poronień i porodów przedwczesnych. Guzy mogą również uciskać narządy sąsiednie i przyczyniać się do problemów z oddawaniem moczu czy zaparć. Trzeba pamiętać, że w około 1,5 % przypadków mięśniaki mogą przekształcić się w nowotwór złośliwy tj. mięsak.

Podstawowym i jedynym skutecznym leczeniem mięśniaków jest ich usunięcie z wykonaniem badania histopatologicznego. Czasami może być ono poprzedzone leczeniem farmakologicznym w celu zmniejszenia objętości mięśniaków i zmniejszenie ich ukrwienia. Leczenie mięśniaków może polegać na ich wyłuszczeniu w przypadku chęci pozostawienia macicy lub usunięcia zmienionego przez mięśniaki trzonu macicy z pozostawieniem zdrowej szyjki macicy. Pozostawienie szyjki macicy powoduje, że zabieg nie ma wpływu na komfort życia pacjentki. Ze względu na to, że w trakcie zabiegu pozostaje nienaruszony układ więzadłowy szyjki macicy, zabieg nie zmienia budowy anatomicznej dróg rodnych od strony pochwy, a zatem nie ma wpływu na pożycie seksualne, nie powoduje objawów wypadania narządu rodnego. ani objawów nietrzymania moczu.

Zabieg laparoskopowy wymaga nie tylko specjalistycznego sprzętu i odpowiednio przygotowanej sali operacyjnej, ale przede wszystkim doświadczonego i wyszkolonego zespołu operacyjnego. Jest to zabieg wymagający od operatora dużej precyzji, a jednocześnie ogromnej wyobraźni przestrzennej, gdyż przebieg operacji i manipulację mikro narzędziami obserwuje on na ekranie monitora. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym na stole operacyjnym przypominającym fotel ginekologiczny. Jest on pochylony w ten sposób, że pacjentka znajduje się w tzw. pozycji Trendelenburga, czyli z głową ułożoną nieco niżej niż nogi. Na początku zabiegu podaje się do jamy brzusznej poprzez specjalną igłę dwutlenek węgla w celu wytworzenia odmy otrzewnowej. Gaz unosi powłoki brzuszne do góry oraz „rozpycha” jelita pozwalając na wprowadzenie narzędzi laparoskopowych. Następnie poprzez niewielkie, około 10 milimetrowe, kosmetyczne nacięcie w pępku wprowadza się do jamy brzusznej kamerę oraz źródło światła. Na monitorze uzyskuje się kolorowy obraz w znacznym powiększeniu, o bardzo wysokiej rozdzielczości. Poprzez trzy 5 milimetrowe nacięcia ponad spojeniem łonowym wprowadza się do jamy brzusznej dodatkowe mikro narzędzia służące do usuwania zmian chorobowych. Mięśniaki wyłuszcza się, a na miejsca po mięśniakach zakłada szwy. Następnie do jamy brzusznej wprowadza się poprzez nieznaczne powiększenie jednego z wykonanych uprzednio nacięć, specjalne narzędzie nazywane morcelatorem. Przy jego pomocy wyłuszczone mięśniaki zostają „pomniejszone” oraz usunięte z jamy brzusznej. Czasami, pod koniec zabiegu, do jamy brzusznej kroplowo wlewa się specjalny płyn zapobiegający powstawaniu zrostów. Ma to bardzo istotne znaczenie w przypadku wykonywania laparoskopii z powodu niepłodności. Po zakończeniu zabiegu narzędzia z jamy brzusznej usuwa się i wypuszcza wprowadzony uprzednio dwutlenek węgla. Na rany po wprowadzonych narzędziach zakłada się szwy kosmetyczne. Pacjentka uruchamiana jest około 6 godzin po zabiegu. Kilka godzin po zabiegu pacjentka może pić płyny, a po pojawieniu się perystaltyki jelit, może zacząć spożywać lekkostrawne pokarmy. Pacjentka wypisywana jest domu następnego dnia po operacji. Ponieważ dolegliwości bólowe po zabiegu są bardzo niewielkie, stosuje w domu jedynie ogólnodostępne leki przeciwbólowe. Po zabiegu można powrócić do codziennych zajęć po 3 dniach, a do pełnej aktywności po około 7-10 dniach.

Zalecenia przed operacją:

Zabieg laparoskopowego wyłuszczenia mięśniaków macicy jest wykonywany u kobiet. Jest zaliczany do większych zabiegów ginekologicznych. W celu przygotowania się do zabiegu należy wykonać badania laboratoryjne oraz oznaczyć grupę krwi. Wszystkie badania możemy wykonać bezpośrednio przed zabiegiem, jednak ich wcześniejsze wykonanie zwiększa prawdopodobieństwo wykonania zabiegu.

Zalecenia po operacji:

• prowadzenie oszczędzającego trybu życia i unikanie dużych wysiłków fizycznych przez 7-10 dni
• stosowanie diety lekkostrawnej przez 3 dni
• samodzielna pielęgnacja ran po wkłuciach preparatem odkażającym i codzienna zmiana naklejonych, jałowych opatrunków
• doraźne stosowanie ogólnodostępnych leków przeciwbólowych
• zgłoszenie się do lekarza celem usunięcia szwów około 7 dnia po zabiegu
• powstrzymanie się od współżycia do czasu kontroli lekarskiej
• odebranie po 14 dniach od zabiegu wyników badań histopatologicznych i zgłoszenie się z wynikami do kontroli u lekarza