Wodniaki jajowodów

Zabiegi

Wodniak jajowodu, w mianownictwie łacińskim określany jako hydrosalpinx to częsta konsekwencja stanów zapalnych rozwijających się w obrębie narządów miednicy mniejszej.

Nazwa wiąże się z zablokowanym odpływem z jajowodu płynnej treści, co powoduje jej nagromadzenie i jednocześnie obrzęk jajowodu. Warto podkreślić, że termin wodniak jajowodu używany jest tylko i wyłącznie w odniesieniu do zablokowanego odpływu treści płynnej, surowiczej. Jeżeli pojawia się treść ropna mówimy wówczas o ropniaku jajowodu, a gdy jest to krew – analogicznie o krwiaku. Zamknięcie jajowodu wyłącza jego podstawową funkcję, czyli możliwość transportu do macicy komórki jajowej co skutkuje trwałą niepłodnością.

Wodniak jajowodu może powodować bóle w obrębie miednicy, czasem bardzo dotkliwe (gdy w organizmie nasili się stan zapalny). Najczęściej jednak nie wywołuje żadnych objawów, a pacjentki dowiadują się o schorzeniu w czasie badania USG dopochwowego. Wodniak może również zostać wykryty w czasie badania rentgenowskiego macicy i jajowodów (HSG – histerosalpingografii).

Leczenie wodniaka jajowodu podejmowane jest przede wszystkim w przypadku leczenia niepłodności. W takiej sytuacji najczęściej zaleca się zabieg laparoskopowy i usunięcie wodniaka. Często przy tej okazji uwalniane są zrosty pozapalne w okolicy jajowodu dzięki czemu zostaje odblokowany odpływ płynnej treści z jego wnętrza. Niestety, nawet skrupulatnie wykonany zabieg nie gwarantuje pełnego sukcesu zabiegu, gdyż uszkodzony nabłonek jajowodu nie jest czasami w stanie skutecznie przetransportować zapłodnionej komórki jajowej. Usunięcie wodniaków jest konieczne u pacjentek przygotowujących się do procedury zapłodnienia in-vitro.

Zabieg laparoskopowy usunięcia wodniaków jajowodów nie jest zabiegiem trudnym do wykonania.

Wymaga jednak specjalistycznego sprzętu laparoskopowego i odpowiednio przygotowanej sali operacyjnej oraz wyszkolonego zespołu operacyjnego. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym na stole operacyjnym przypominającym fotel ginekologiczny. Jest on pochylony w ten sposób, że pacjentka znajduje się w tzw. pozycji Trendelenburga, czyli z głową ułożoną nieco niżej niż nogi. Na początku zabiegu podaje się do jamy brzusznej poprzez specjalną igłę dwutlenek węgla w celu wytworzenia odmy otrzewnowej. Gaz unosi powłoki brzuszne do góry oraz „rozpycha” jelita pozwalając na wprowadzenie narzędzi laparoskopowych. Następnie poprzez niewielkie, około 10 milimetrowe, kosmetyczne nacięcie w pępku wprowadza się do jamy brzusznej kamerę oraz źródło światła. Na monitorze uzyskuje się kolorowy obraz w znacznym powiększeniu, o bardzo wysokiej rozdzielczości. Poprzez trzy 5 milimetrowe nacięcia ponad spojeniem łonowym wprowadza się do jamy brzusznej dodatkowe mikro narzędzia. Przy ich pomocy usuwa się wodniaki jajowodów lub usuwa zrosty przywracając jajowodom drożność. Czasami w trakcie zabiegu podaje się od strony pochwy do jamy macicy płyn obserwując, czy wypływa on przez ujścia brzuszne jajowodów do jamy brzusznej – co stanowi potwierdzenie ich drożności. Usunięte wodniaki usuwa z jamy brzusznej przez jedno z wykonanych uprzednio nacięć. Po zakończeniu zabiegu narzędzia z jamy brzusznej usuwa się i wypuszcza wprowadzony uprzednio dwutlenek węgla. Na rany po wprowadzonych narzędziach zakłada się szwy kosmetyczne. Pacjentka uruchamiana jest około 6 godzin po zabiegu. Kilka godzin po zabiegu pacjentka może pić płyny, a po pojawieniu się perystaltyki jelit, może zacząć spożywać lekkostrawne pokarmy. Pacjentka wypisywana jest domu następnego dnia po operacji. Ponieważ dolegliwości bólowe po zabiegu są bardzo niewielkie, stosuje się w domu jedynie ogólnodostępne leki przeciwbólowe. Po zabiegu można powrócić do codziennych zajęć po 3 dniach, a do pełnej aktywności po około 7-10 dniach.

1-2 godziny

Czas trwania zabiegu

2 dni

Pobyt w klinice

ogólne

Znieczulenie

4 tygodnie

Zalecany czas pobytu pod kontrolą lekarza

Zalecenia przed operacją:

 

Zabieg laparoskopowego usunięcia wodniaków jajowodów lub przywrócenia drożności jajowodów. Jest wykonywany u kobiet. Jest zaliczany do większych zabiegów ginekologicznych. W celu przygotowania się do zabiegu należy wykonać badania laboratoryjne oraz oznaczyć grupę krwi. Wszystkie badania możemy wykonać bezpośrednio przed zabiegiem, jednak ich wcześniejsze wykonanie zwiększa prawdopodobieństwo wykonania zabiegu.

Zalecenia po operacji:

 

  • prowadzenie oszczędzającego trybu życia i unikanie dużych wysiłków fizycznych przez 7-10 dni
  • stosowanie diety lekkostrawnej przez 3 dni
  • samodzielna pielęgnacja ran po wkłuciach preparatem odkażającym i codzienna zmiana naklejonych, jałowych opatrunków
  • doraźne stosowanie ogólnodostępnych leków przeciwbólowych
  • zgłoszenie się do lekarza celem usunięcia szwów około 7 dnia po zabiegu
  • powstrzymanie się od współżycia do czasu kontroli lekarskiej
  • odebranie po 14 dniach od zabiegu wyników badań histopatologicznych i zgłoszenie się z wynikami do kontroli u lekarza